Kim öğretti bana bu matematiği?Neden biliyorum onları, yüzleri, binleri…Kefen giymiş rakamlar yürüyor beynimde.Bu karanlığı silsin zihnimden birileri. Titriyor ne varsa her yerde,Betona bulandı bütün anılar.Ceset tarlası toprağım,Yitti, zamanın sırtında bütün yarınlar.…
Haberler sakladım ceviz sandığıma, Güneşli günleri anlatan… İçinde çocuklar var, Uçaktan korkmayan çocuklar. Ümit ÇETİN…
Çizgi libas giymiş gönlümün gülüMelül melül bakar seher vaktindeParmağında taşır garip gönlümüBir güler bir susar seher vaktinde Aşkın ateşini tutuşturan elGönlünden gönlüme akar coşkun selNe bir güçlük tanır ne de bir…
Bir ince tel değince saçlarına,Susar gönlümün yeli, hep lal olurZümrüt yaşı düşünce yanağınaCan kafesin bülbülü hep har olur Yangını başlatan kıvılcım gibiRüzgarda savrulan küller misaliYokluk tarlasında varlık ekiniBitir de günlerim hep…
-masumlara…- Birden sustu deniz,Kumlar kana bulandı.Bir ıslık gibi incecik,Bir kuyu gibi derinden geldi ölüm. Onlara her sabah cıvıl cıvılŞarkılar söylerdi mavilikler.Gazze’nin kan kokan kumsalındaTop oynayan çocuklardı onlar.Başka coğrafyalardaki çocuklar kadar masum,Onlar…
Sonra herkes sustu,Kan damlayınca çelikten… Sonra herkes baktı,Boğunca sular bebeği… Sonra herkes eğdi başını,Paramparça cesetler somurtunca… Sonra anlamsızlaştı cümleler,Zulüm karanlığı dağılmadı çünkü… Ne zaman bitecek,Susuşlar,Bakışlar,Eğişler,Anlamsızlık,Ve bu zulüm?…
Ağlamayı ne zaman bıraktık?Sağa sola bakmadan,“Kim görüyor?” demeden,Orta yerde ve umarsızca… Halbuki canımız yandığında,Avaz avaz feryadı basardık.Gözlerimizden yaş da akardı.Damlalara sığınırdık. Ne zaman terk ettik ağlamayı,İşte o gün büyüdük.Bir büyüklük maskesi…